Dag 2018, Hello 2019
2018 was een bewogen jaar. Eentje met ups en downs.
We werden fiere ouders van Nore, een prachtkind dat werkelijk altijd lacht. Maar als ze weent is het heel duidelijk dat het haar niet aanstaat: honger, te weinig aandacht, tijd voor een ander activiteitje, …
Nore is iemand die héél veel afwisseling nodig heeft, wat het voor ons ook interessant maakt. Als kleine zus moet ze wel mee met de stroom, met de dagelijkse chaos die er heerst. Ze trekt wel goed haar kleine plannetje, en eens grote broer in bed ligt is alle aandacht voor haar.
Verder ging Wout voor het eerst naar school. Onze kleine kapoen, een fiere grote broer, had het eerste weken toch wel moeilijk. Er was geen afscheid zonder tranen en ook ik vertrok vaak met de zakdoek in de hand. Iedereen zei: het gaat wel over, en gelukkig was dat ook zo. Nu is het een klein mannetje dat ook zijn plan trekt op de grote speelplaats, die overspoeld wordt door een bende leuke kinderen. Wanneer wij op de speelplaats aankomen, wordt hij direct opgevangen door de grotere kindjes. De meisjes zijn zijn absolute favorites, wel schattig om te zien!
Toch moet hij beter leren luisteren. Hij tast zijn grenzen meer dan af, zowel thuis als in de klas. Het is een pienter manneke dat meermaals in de hoek staat. Laten we hopen dat dit er toch snel uitgroeit... Want laten we eerlijk zijn, geen enkele mama wil aangesproken worden over het feit dat zijn of haar kind niet de braafste is.
2018 kenden voor ons ook heel wat dieptepunten, maar we focussen ons op het goede en bij elk mooi moment staan we wat extra lang stil. Na dit jaar probeer ik nog meer te genieten van de kleine dingen: de dikke knuffels en zeverkussen van Wout, de oneindige lachjes van Nore, wandelen met het hele gezin, samen naar de speeltuin, … het moet niet altijd zo groots zijn om waardevol te zijn.
Wat brengt 2019 me? ik hoop een gezonder leven, waarin ik hopelijk toch een 20kg zal vermageren. Een goede, stabiele gezondheid, veel werkvreugde en vooral de nodige me-time.
Ik heb me vaak weg gecijferd voor mijn gezin. Dit was geen opgave. Integendeel, maar ik heb afgelopen jaar wel beseft dat ik een beetje aan mezelf mag, en zelfs moet denken en dat gaat zich vooral vertalen in naai-dagen, waar het hele gezin ook alleen maar beter van zal worden. De stuks die ik zal maken zullen voornamelijk voor hun zijn!
Om de voornemens ineens goed in te vullen schreef ik me in voor een naaidag op 27 januari. Gewoon gezellig, madammen onder elkaar, met een hapje, écht daar kijk ik naar uit!
Tenslotte wil ik het concept "het bonte vosje" echt wel nieuw leven in blazen. Ik heb dit al vele malen gezegd, maar potverdorie (sorry!) ik hoop echt dat ik het deze keer waar kan maken, want ik sta er echt nog steeds achter, wil het uitbreiden, … Dus jullie vinden in de volgende blogs verslagen terug van de naaidate, maar ook van de workshop die ik volgde bij de stoffenschuur.
Wij hopen alvast dat jullie prettige feesten achter de rug hebben. Wij kozen dit jaar voor zeer persoonlijke kaartjes. Hier enkele foto's van the making off...
We werden fiere ouders van Nore, een prachtkind dat werkelijk altijd lacht. Maar als ze weent is het heel duidelijk dat het haar niet aanstaat: honger, te weinig aandacht, tijd voor een ander activiteitje, …
Nore is iemand die héél veel afwisseling nodig heeft, wat het voor ons ook interessant maakt. Als kleine zus moet ze wel mee met de stroom, met de dagelijkse chaos die er heerst. Ze trekt wel goed haar kleine plannetje, en eens grote broer in bed ligt is alle aandacht voor haar.
Verder ging Wout voor het eerst naar school. Onze kleine kapoen, een fiere grote broer, had het eerste weken toch wel moeilijk. Er was geen afscheid zonder tranen en ook ik vertrok vaak met de zakdoek in de hand. Iedereen zei: het gaat wel over, en gelukkig was dat ook zo. Nu is het een klein mannetje dat ook zijn plan trekt op de grote speelplaats, die overspoeld wordt door een bende leuke kinderen. Wanneer wij op de speelplaats aankomen, wordt hij direct opgevangen door de grotere kindjes. De meisjes zijn zijn absolute favorites, wel schattig om te zien!
Toch moet hij beter leren luisteren. Hij tast zijn grenzen meer dan af, zowel thuis als in de klas. Het is een pienter manneke dat meermaals in de hoek staat. Laten we hopen dat dit er toch snel uitgroeit... Want laten we eerlijk zijn, geen enkele mama wil aangesproken worden over het feit dat zijn of haar kind niet de braafste is.
2018 kenden voor ons ook heel wat dieptepunten, maar we focussen ons op het goede en bij elk mooi moment staan we wat extra lang stil. Na dit jaar probeer ik nog meer te genieten van de kleine dingen: de dikke knuffels en zeverkussen van Wout, de oneindige lachjes van Nore, wandelen met het hele gezin, samen naar de speeltuin, … het moet niet altijd zo groots zijn om waardevol te zijn.
Wat brengt 2019 me? ik hoop een gezonder leven, waarin ik hopelijk toch een 20kg zal vermageren. Een goede, stabiele gezondheid, veel werkvreugde en vooral de nodige me-time.
Ik heb me vaak weg gecijferd voor mijn gezin. Dit was geen opgave. Integendeel, maar ik heb afgelopen jaar wel beseft dat ik een beetje aan mezelf mag, en zelfs moet denken en dat gaat zich vooral vertalen in naai-dagen, waar het hele gezin ook alleen maar beter van zal worden. De stuks die ik zal maken zullen voornamelijk voor hun zijn!
Om de voornemens ineens goed in te vullen schreef ik me in voor een naaidag op 27 januari. Gewoon gezellig, madammen onder elkaar, met een hapje, écht daar kijk ik naar uit!
Tenslotte wil ik het concept "het bonte vosje" echt wel nieuw leven in blazen. Ik heb dit al vele malen gezegd, maar potverdorie (sorry!) ik hoop echt dat ik het deze keer waar kan maken, want ik sta er echt nog steeds achter, wil het uitbreiden, … Dus jullie vinden in de volgende blogs verslagen terug van de naaidate, maar ook van de workshop die ik volgde bij de stoffenschuur.
Wij hopen alvast dat jullie prettige feesten achter de rug hebben. Wij kozen dit jaar voor zeer persoonlijke kaartjes. Hier enkele foto's van the making off...
Reacties
Een reactie posten