Het bonte vosje

Een workshop volgen stond al lang op mijn to-do lijstje, maar de vraag die bij mij altijd speelde was: kan ik wel meevolgen, want ik heb nooit les gehad? Ik leerde naaien met vallen en opstaan en YouTube filmpjes, blogs waar ik de nodige tips en tricks haalde en facebookgroepen met toffe naaisters die u graag met raad en d(r)aad bij staan.  We hakten de knoop door en gaven ons op voor de workshop traversebag. Samen met collega en (naai)maatje Sara gingen we de stap wagen. Je kan haar blog vinden op: saramaakt.wordpress.com.  Enkele weken voordien reed ik al eens tot Diest om mijn stoffen te kiezen. Ik koos voor een canvas voor de buitenkant. Ik draag veel donker en wou met deze traversebag iets anders. Daarom koos ik voor een stof met een goudaccent. Ik koos bewust (nog) niet voor kunstleer, gezien ik daar nog nooit mee gewerkt hebt.  Ongeveer een maand op voorhand kregen we patronendelen doorgestuurd. Deze moesten we al tekenen, knippen en verstevigen. Zo konden we onmiddellijk

Welkom lieve Ella.  Op 13 december werd de kleine Ella geboren dus, tijd voor kraamkado'tjes ! De mama van Ella is een vriendin die veel voor mij betekent en dus lag er toch een kleine druk op de schouders, dit pakketje moest schitteren! & wat ben ik er fier op!  Bij Wout had ik de naaikriebels nog niet zo fel te pakken. Toen we hoorden dat ukkie 2 een meisje werd en ik me kon laten gaan met jurkjes, rokjes en leuke stofjes, was ik toch echt in mijn nopjes!  Ik toverde twee jurkjes, waarbij flamingo's centraal staan. Zowel in het tricotkleedje als voor de voering van het andere kleedje, koos ik voor een flamingo stofje. In het An-tasje koos ik voor "a little sparkle of gold".  Verder maakte ik het Grace jurkje, ook een echte topper! Je kan het in tricot maken, waardoor het wat speelser wordt. Ik koos toch voor een katoenstofje. Dat geeft zo net dat tikkeltje meer. Patroon: Lila dress van Compagnie M Stof: weet ik niet meer Ee

2018 was een bewogen jaar. Eentje met ups en downs.  We werden fiere ouders van Nore, een prachtkind dat werkelijk altijd lacht. Maar als ze weent is het heel duidelijk dat het haar niet aanstaat: honger, te weinig aandacht, tijd voor een ander activiteitje, … Nore is iemand die héél veel afwisseling nodig heeft, wat het voor ons ook interessant maakt. Als kleine zus moet ze wel mee met de stroom, met de dagelijkse chaos die er heerst. Ze trekt wel goed haar kleine plannetje, en eens grote broer in bed ligt is alle aandacht voor haar.  Verder ging Wout voor het eerst naar school. Onze kleine kapoen, een fiere grote broer, had het eerste weken toch wel moeilijk. Er was geen afscheid zonder tranen en ook ik vertrok vaak met de zakdoek in de hand. Iedereen zei: het gaat wel over, en gelukkig was dat ook zo. Nu is het een klein mannetje dat ook zijn plan trekt op de grote speelplaats, die overspoeld wordt door een bende leuke kinderen. Wanneer wij op de speelplaats aankomen, wordt hij